زنان برخی استان‌ها کولبری آب می‌کنند

دکتر مهتا بذرافکن در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در طول تاریخ زندگی بشر شاهد آن هستیم که آب مهمترین رکن تشکیل جوامع بوده و موجب پایداری آنها گردیده است، بنابراین کم آبی چیزی است که می تواند جوامع را از بین ببرد و باعث حرکت و جا به جایی آن ها شود.

وی با اشاره به نمونه های عینی آن در کشورمان افزود: این مسائل را در کشور ایران نیز شاهد بوده ایم، مثلا خراسان جنوبی یکی از استان هایی است که نزدیک به سه هزار روستای آن بخاطر فقر آب تخلیه شده و به حاشیه ی شهرها مهاجرت کرده اند.

مهاجرت های سرگردان و بدون برنامه ریزی به حاشیه شهرها

بذر افکن عنوان کرد: به همین علت یکی از مهمترین آسیب هایی که تغییر اقلیم بوجود می آورد مسئله مهاجرت های سرگردان و بدون برنامه ریزی به حاشیه شهرهاست که انواع مختلفی از آسیب های اجتماعی پیچیده ای را به همراه دارد که در برخی از موارد جامعه قادر به حل و فصل آن نیست.

این جامعه شناس راه حل این معضل را چنین تشریح کرد: نباید اجازه دهیم جامعه تخلیه شود و به سمت مهاجرت سرگردان برود و این کار نیز فقط با برنامه ریزی، توسعه پایدار و به کارگیری همه علوم میسر است.

با کم آبی و اقلیم کشور سازگار شویم

این پژوهشگر حوزه آب اظهار کرد: موضوع بسیار مهم این است که برای جلوگیری از مهاجرت های اقلیمی، باید بحث سازگاری با کم آبی و سازگاری با اقلیم را جدی بگیریم.

مقصد پروژه های آب کویر مرکزی ایران است

وی افزود: درک صحیح از این مسئله بسیار مهم است چرا اکنون می بینیم در کشور ده ها پروژه سدسازی و انتقال آب اتفاق می افتد که مقصد همه آنها کویر مرکزی ایران است؛ در حالی که شاهد هستیم در همان مناطق همچنان مساله آب، اولین مساله است و به دلیل استقرار صنایع آب بر در آنجا هر چقدر آب منتقل شود مساله حل نمی شود. بنابراین راه حلی جز سازگاری با اقلیم برای نجات جوامع وجود ندارد.

با سازگاری ناسازگاریم !

بذرافکن با تشریح موضوع سازگاری با تغییر اقلیم خاطرنشان کرد: سازگاری با اقلیم یعنی بتوانیم با استفاده از توانمندی و پتانسیل هایی که در هر منطقه وجود دارد، مردم را با شرایط موجود به نحوی سازگار کنیم که تاب آوری داشته باشند و این مسئله زمانی اتفاق می افتد که به دنبال راه حل های خلاقانه برای این امر باشیم و به جوامع آموزش داده شود.

وی اضافه کرد: باید سیاست هایی برای این کار در پیش گرفته شود که خود منجر به پایداری یکپارچه شود و نه مثل سیاست های کنونی حوزه آب خود، منشاء اختلاف باشد.

این پژوهشگر حوزه آب و امور اجتماعی اظهار کرد: مثلاً برای نجات کویر مرکزی ایران از کم آبی، استان های دیگر را دچار مشکل کنیم یا پروژه های پرحرف و حدیث انتقال آب از سرشاخه های کارون و سد سدسازی هایی مثل سد فینیسک در استان مازندران اتفاق می افتد که همگی نشان دهنده این است که برنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه در کشور ما، سازگاری را اساسا درک نکرده و یا به صورت ناقص درک کرده اند.

روستاها، خط مقدم آسیب پذیری اقلیمی

بذر افکن روستاها را بزرگترین بخش آسیب پذیر از مباحث حوزه آب دانست و گفت: معیشت همه روستاها بر محور آب است؛ اولین نقطه که بر اثر کم آبی و یا حتی سیل آسیب می بیند روستاها هستند.

وی افزود: در سیل های جاری شده بسیاری از زمین ها و محصولات کشاورزی از بین رفته، دام ها تلف شده و متعاقباً زندگی روستایی حداقل برای یک تا چند سال به فروپاشی می رسد و از سوی دیگر در مناطقی که خشکسالی می آید، کل زندگی اجتماعی و جنبش و شور زندگی از بین می رود.

این جامعه شناس گفت: بنابراین روستاها در خط مقدم مخاطرات هستند و باید تلاش جهت حفظ آنها صورت گیرد چرا که هر روستا که از بین رفته و تخلیه شود در واقع امنیت غذایی کشور نحیف تر می شود و کشوری که امنیت غذایی آن تضعیف شود بسیار در خطر است. لذا حفظ روستاها ، حفظ امنیت غذایی و امنیت اجتماعی است. به همین علت است که در بسیاری از کشورها در جهت حفظ جمعیت روستایی و پویایی بخش روستایی کمک و تلاش می شود.

کولبری آب نتیجه حکمرانی اشتباه در بخش آب

پژوهشگر حوزه آب، استان خوزستان را یک استان آسیب دیده از دستکاری بشر در طبیعت می داند و معتقد است: خوزستان با 13 سد و پروژه های انتقال آب به یکی از بلاخیز ترین استان های کشور تبدیل شده است. با وجود این که بسیاری از روستاهای این استان در مجاورت سدها قرار گرفته اما از آب آشامیدنی محروم هستند و شاهد هستیم که چگونه هر ساله با معضل کم ابی مواجه هستیم.

وی نابرابری در توزیع آب را منشاء این مشکلات عنوان کرد: این یک طنز تلخ است که این روستاییان در مجاورت سیزده سد همچنان تشنه هستند و این نشان دهنده توزیع نابرابر و بسیار ناعادلانه آب است.

بذرافکن اظهار کرد: متاسفانه در بسیاری استانها زنان و کودکان کولبری آب می‌کنند و برای آب آشامیدنی باید مسافت های زیادی بروند و ظرف آب را بر دوش بگیرند و به خانواده برسانند.

وی تصریح کرد: علت همه این مشکلات این است که در بخش آب حکمرانی آب، با یک عدم تعادل عجیب مواجهیم به طوری که برای برخی مناطق هزینه هایی سرسام آور صرف می شود و بعضی مناطق حتی از آب آشامیدنی هم محروم هستند.

این جامعه شناس بیان کرد: تمام کشورهای جهان تاب آوری را بر مبنای بهبود معیشت قرار داده اند و جوامع محلی در راستای تاب آوری حمایت می شوند. تاب آور کردن روستاها با تامین معیشت آن ها، از تخلیه روستاها جلوگیری می کند و امنیت غذایی کشور را حفظ می کند.

بذرافکن گفت: وزارت نیرو به عنوان متولی بخش آب و سازگاری با کم آبی، در بحث اشتغال خود را مسئول نمی داند، در حالی که اگر سرمایه گذاری این وزارتخانه در حوزه بهبود مصرف انجام می گردید، بسیاری از مشاغل حفظ می شد. مثلاً اگر در روستاها به جای کشت های سنتی، کشت های گلخانه ای و مدرن داشتیم در مصرف آب های زیرزمینی صرفه جویی می شد، برخی از روستاهای کشور تخلیه نمی شد.

وی تاکید کرد: اقدامات وزارت نیرو از سدسازی و انتقال آب تا بستن چاه های غیرمجاز، به نوعی معیشت بخشی از مردم به ویژه در روستاها را متأثر می کند و وقتی معیشت روستاها تحت تاثیر است، اشتغال روستایی هم باید در نظر گرفته شود و به آن به عنوان یکی از مهمترین محورهای سازگاری با کم آبی توجه شود.

بوشهر در مسیر سازگاری خلاقانه با کم آبی

بذرافکن با تاکید بر ضرورت ورود ایده های خلاقانه به حوزه کشاورزی گفت: بخش کشاورزی و سازگاری با کم آبی با هم ارتباط ویژه ای دارند و خوشبختانه سال آینده رویدادی با محوریت خلاقیت های سازگاری با کم آبی با تمرکز بر بخش اجتماعی آب در استان بوشهر خواهیم داشت.

وی افزود: کشاورزی ما بدون راهکارهای خلاقانه سازگاری با کم آبی آینده ای نخواهد داشت و باید هم کشاورزی داشته باشیم و هم منابع آب را حفظ و پایدار نمود.