تلاش‌ها برای رهایی خوزستان از بحران آب
خوزستان با وجود انبوه ظرفیت‌ها اعم از اقتصادی، فرهنگی و طبیعی به دلایل مختلف به استانی مهاجرفرست تبدیل شده است و به زعم کارشناسان، یکی از عوامل شاخص در دگرگونی وضعیت آن ، آب است.
به واقع کیفیت و کمیت آب رودخانه‌های استان - کرخه، کارون، دز، جراحی و مارون- به مرور زمان دستخوش تغییر اساسی شده که بی تردید ورود به دوره خشکسالی و کاهش بارندگی ها نقش مهمی در تشدید و سرعت‌بخشی به آن داشته است.
براساس آمار وزارت نیرو،در سال های ۱۳۴۶ تا ۱۳۸۰ متوسط سالیانه شوری آب در رودخانه کارون دو برابر شد و میزان دبی یا کمیت آب به یک سوم کاهش یافت.
علاوه بر افزایش شوری آب کارون، میزان فلزات سنگین مانند جیوه، نیترات و سرب نیز در تمامی شهرهای پایین دست رودخانه پس از اهواز دو و نیم برابر حد مجاز است.
قابل توجه این که ۲۰ درصد آب آشامیدنی در سایر مناطق کشور از آب‌های سطحی برداشت می شود، اما این نسبت در خوزستان حدود ۸۰ درصد است و همین امر بیشترین تاثیر را بر زندگی مردم استان دارد.
در حالی که براساس گزارش وزارت نیرو، هم اکنون ۱۳ طرح آبرسانی به منظور بهبود و پایداری آبرسانی به ۸ میلیون نفر جمعیت شهری و روستایی این استان با هزینه کرد نزدیک به ۵۰ هزار میلیارد ریال در دست اجراست، بد نیست نگاهی آماری هم به برشی از عملکرد دولت در هشت سال گذشته برای کمک به بهبود شرایط خوزستان انداخته شود, اقداماتی که با وجود شرایط تحریم خارجی صورت گرفت.
تامین آب پایدار در شهرها و روستاهای استان خوزستان با توجه به مساله کمبود آب، در گام نخست با مطالعات در زمینه تامین آب جامع در سنوات گذشته آغاز شد و و بر این اساس، ۱۲ طرح آبرسانی به منظور تامین آب شرب ۸ میلیون نفر از جمعیت شهری و روستایی تا افق سال ۱۴۱۵ با برآورد ۴۴۳ هزار میلیارد ریال در پیوست قانون بودجه سالیانه تعریف شد که تا کنون بالغ بر ۴۱ هزار میلیارد ریال از منابع دولتی در این طرح ها هزینه شده است و در قانون بودجه سال ۱۴۰۰ نیز مبلغ ۵۳۸۰ میلیارد ریال اختصاص یافته است.