دریاچه ارومیه نفس‌های آخر خود را می‌کشد/مسئولان فکری بکنند
دریاچه ارومیه یکی از جاذبه‌های ایران و از آن مهم‌تر یکی از نمادهای مهم کشور شناخته می‌شد که کم‌جان شدن آن در طول سال‌های گذشته واکنش‌های متعددی از سوی آب شناسان بین المللی را دربرداشت اما متأسفانه با گذشت زمان طولانی از نفس زدن های این دریاچه هنوز مشکل به طور ریشه‌ای برطرف نشده است.
قصه پر غصه‌ی دریاچه ارومیه سال‌ها است که مانند زاینده رود و داستان خشکی تالاب‌های کشور از طریق اخبار و یا از زبان محلیان منطقه به گوش می رسد. داستان غم انگیزی که نه تنها تبعات زیست محیطی آن پس از خشک شدن دریاچه جبران ناپذیر است، بلکه خیل عظیم مهاجرت مردم منطقه را نیز بدنبال خواهد داشت.
از زمان آغاز بصدا درآمدن زنگ خطر خشکی دریاچه ستادی بنام ستاد احیاء برای نجات دریاچه تشکیل شد و اقداماتی در قالب پروژه‌های مختلف برای صرفه‌جویی در آب و انتقال آب به دریاچه ارومیه آغاز شد و تا حدودی دریاچه فیروزه‌ای شمالغرب که دومین دریاچه شور دنیا است را از خشک شدن نهایی نجات داد اما مدتی است که خبری از این ستاد و اقدامات آنها نیست و آنگونه هم که گفته می‌شود، دولت هیچ بودجه‌ای برای دریاچه اختصاص نداده است.
شاید اگر تدبیر بیشتری در سال‌های ابتدایی خشک شدن این دریاچه می‌شد، اکنون شاهد شرایط فعلی نبودیم، البته عده‌ای نیز تغییرات اقلیم و کم بارشی کشور را عامل اصلی خشک شدن دریاچه می‌دانند؛ در حالیکه همه‌ی ما میدانیم کشور ما خشک و کم آب است و مردم و مسئولین باید مدیریت کنند و این موضوع یکی دو روز نیست، در کل بدیهی است که مدیریت درستی در این بخش اتخاذ نشده چراکه اگر این اتفاق محقق می‌شد شرایط همچون حال حاضر نبود.