از مشکل کاغذ تا ارائه راه‌حل قطعی برای بیمه خبرنگاران
او وظیفه اصلی خود را در دو محور اضطراری مانند کاغذ و آسیب‌شناسی اصلاحی برای حضور رسانه در زندگی مردم مانند سایر نیازها می‌داند؛ اینکه چرا در سبد زندگی مردم رسانه نقش خود را بازخوانی و به‌روز نکرده است که بتواند هزینه تولید اطلاعات را دریافت کند و چرخه تولید – مصرف و هزینه مانند دهه شصت و هفتاد یک بار دیگر به جامعه بازگردد و نیازمند به کمک دولت و وابستگی به دستگاه‌ها و … نباشد.
خدادی همچنین معتقد است که مشکل اصلی رسانه‌ها در وهله نخست محتوا و سپس مشکلات مالی و کاغذ است. به همین خاطر هم صرف حل کردن مشکلات مالی رسانه‌ها، نمی‌تواند به بقای آنها کمک کند.
مخاطب نمی‌داند برای کدام نیاز به چه رسانه‌ای مراجعه کند
معاون مطبوعاتی در ابتدای سخنان خود از دغدغه‌ها و چالش‌های حال حاضر رسانه‌ها سخن می‌گوید. او با اعتقاد بر اینکه اغلب رسانه‌ها شبیه هم شده‌اند، اظهار می‌کند که وجه تمایز رسانه‌ها و تخصص آنها باید مشخص باشد. به عنوان مثال «ایسنا» به عنوان خبرگزاری دانشجویان ایران که طبیعتاً نسبت به سایر رسانه‌ها به دانشجویان دسترسی بیشتری دارد، باید از این مزیت استفاده کند و تبدیل به خبرگزاری شود که در تراز اول به دغدغه‌های دانشجویان می‌پردازد.معاون امور مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی فاصله میان تحصیلات دانشگاهی با بازار کسب و کار را از دیگر مشکلات فضای رسانه‌ای کشور عنوان می‌کند و می‌گوید: هزاران فارغ‌التحصیل رشته روزنامه‌نگاری در کشور وجود دارد، اما دبیر و سردبیر خوب به‌سختی پیدا می‌شود. چراکه فارغ‌التحصیلان این رشته کار میدانی نکرده‌اند و از نظر حرفه‌ای نمی‌توانند خبر تولید کنند. با این وجود متأسفانه گاهی رسانه‌ها به دست افرادی سپرده می‌شوند که اساساً پیش از آن کار میدانی مرتبط انجام نداده‌اند. درست همانند این است که کسی بخواهد با خواندن کتاب آئین‌نامه، پشت فرمان بنشیند.
خدادی با بیان اینکه «خبرهای پوششی رسانه‌ها بر خبرهای سوژه‌ای و تولیدی آنها غالب شده است»، یادآور می‌شود: افزایش خبرهای پوششی از جمله مشکلات محتوایی رسانه‌های امروز محسوب می‌شود. نباید یادمان برود که قرار نبود رسانه‌ها میکروفن افراد باشند و به امید اینکه نشست خبری یا همایشی برگزار شود، به حیاتشان ادامه بدهند.
او در ادامه با بیان اینکه «تفاوت ورود و پیگیری موضوعات است که نقش اصلی رسانه‌ها را تعیین می‌کند» و با تاکید بر اینکه رسانه‌ها باید نکات مثبت و منفی را در کنار هم عنوان کنند، خاطرنشان می‌کند: اگر رسانه‌ها موضوعی را فقط از جنبه‌های مثبت مورد ارزیابی قرار دهند، تبلیغ کرده‌اند؛ که البته امروز تبلیغات رسانه‌ای دیگر موضوعیت خود را از دست داده است. از سوی دیگر هم اگر موضوعی فقط از جنبه منفی دیده شود، تخریب است. در این میان سوال من از رسانه‌ها این است که آیا کسی در جهان وجود دارد که هیچ نکته مثبتی و منفی نداشته باشد؟
خدادی اظهار می‌کند: مساله دیگر این است که امروز بخش زیادی از مطالب رسانه‌ها به انعکاس مطالب سایر رسانه‌ها اختصاص پیدا کرده است. یادم است زمانی که در هند خبرنگار بودم، یکی از مهمترین خصوصیت‌های روزنامه‌ها این بود که فقط نصف صفحه به مطالب رسانه‌های دیگر اختصاص داشت و سایر مطالب کاملاً اختصاصی بود. یعنی از ۴۰ صفحه روزنامه تنها نصف یا یک صفحه به مطالب رسانه‌های دیگر اختصاص داشت.